گفتن «سمع الله لمن حمده» لغو نمی‌شود چرا که این ذکر به امام نمازگزاران اختصاص دارد و حین برخاستن از رکوع می‌گوید: «سمع الله لمن حمده» اما نماز گزارانی که پشت سرامام هستند می‌گویند:
{الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا} صدق الله العظیم[الاسراء:۱۱۱]
این ذکر بعد از سربرداشتن از رکوع در حالت ایستاده و بعد از تکبیر گفته می‌شود.
امام نیز بعد از آن که به حالت ایستاده درآمد می‌گوید:
{الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا} صدق الله العظیم[الاسراء:۱۱۱]
سپس تکبیر گفته و به سجده مي‌افتد.
در نماز جماعت کسانی که پشت سر امام نماز می‌خوانند؛ باید صدایشان نه بلند باشد و نه آهسته؛ مگر امام که باید صدایش در حدی بلند باشد که نمازگزاران پشت سر او متوجه زمان رکوع؛ برخاستن از رکوع و رفتن به سجده شوند. منظور از بلند بودن صدا این است که نمازگزاران پشت سر او بتوانند صدای او را در زمان گفتن تکبیرها و قرائت قرآن بشنوند، مگر درزمان قرائت فاتحة الکتاب که باید امام آن را نه بلند بخواند و نه آهسته؛ این برای آن است که نمازگزاران پشت سر او بتوانند فاتحة الکتاب را نه با صدای بسیار بلند و نه بسیار آرام بخوانند. تصدیق حدیث محمدٍ رسول الله صلَّى الله عليه وآله وسلَّم:
[لا صلاة لمن لم يقرأ فاتحة الكتاب] صدق عليه الصلاة والسلام است
[ کسی که فاتحة الکتاب را نخواند؛ نماز نگذاشته است]
البته اگر نماز گزاری –دیر برسد و – فاتحة الکتاب را نخوانده باشد به عنوان نافله برای خداوند با رکوع گزاران به رکوع برود ؛ اما این رکوع و سجود یک رکعت از نماز واجب برای او حساب نمی‌شود بلکه باید بعد از سلام گفتن امام آنچه را که از دست داده به جا آورد و نماز خود را کامل کند ؛ یعنی یک رکعت نمازی را که بدون خواندن فاتحة الکتاب بجا آورده بود را كامل كند.
ای عزیزان من آیا به شما نگفته بودم باید بيان تفاصیل مربوط به نماز به تاخیر بیفتد تا انصار امام مهدی ناصر محمد یمانی مجبور نشوند برای خود مسجدی جدا ساخته و فرقه جدیدی بوجود آورند؟ آیا به شما نگفته بودم همان طور که اهل سنت و جماعت نماز می‌خوانند نماز به جای آورید؟ مگر آنکه تنها نماز بخوانید که در آن صورت اشکالی ندارد بر حسب آنچه که به شما آموخته‌ایم نماز بجای آورید. اما به راستی که من شهادت می‌دهم اگر در نماز جماعت مانند نماز گزاران؛ نماز بجای آورید اجرتان بیشتر است چون از وحدت مسلمانان محافظت کرده و فرقه جدیدی در بین مسلمانان رواج نداده اید تا مانند کسانی شوید که دین خود را فرقه فرقه کرده‌اند و هریک به داشته خود دلخوشند. فرموده خداوند تعالی را به یاد داشته باشد که که:
{ إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ } صدق الله العظيم [الأنعام:۱۵۹]
حفظ وحدت صفوف مسلمانان امری لازم و واجب است. آیا می‌دانید امام مهدي در حین نماز مانند کسانی که با آنها نماز می‌خواند دست‌های خود را جمع می‌کند و یا می‌آویزد ؟ و علاوه بر رکعت‌های فرض شده همراه آنها رکعت‌های اضافه را می‌خواند و خداوند نماز مرا می‌پذیرد و رکعت های اضافه را به عنوان نافله می‌نویسد واجری که به من می‌دهد بیش از آن است که براساس آنچه که به شما گفتم‌ام نماز بخوانم؛ چرا که وحدت صفوف مسلمانان را حفظ کرده‌ام و این امر در نزد خداوند مهم‌تر است اگر که بدانید. تفرقه باعث ضعف مسلمانان است و شوکت آنها را از بین می‌برد و دین اسلام دچار اضمحلال می‌شود. پس دربین نماز گزاران جماعت مانند آنها نماز بگذارید. مهم ترین چیز این است که نمازتان خالی از تربت حسین و شرک به خداوند باشد تا مورد پذیرش پروردگار قرار گیرد. لازمه این امر هم این است که نماز عاری از شرک و ریا باشد. کسی که پیشانی خود را به زمین فشار می‌دهد تا جای سجده بر آن نمایان شود و گفته شود از کثرت سجده چنین شده به خداوند شرک آورده است.
به اذن خداوند به حق فتوا می‌دهم و شایسته است که به حق فتوا داده شود: کسی که پیشانی خود را به عمد محکم بفشارد تا جای سجده بر آن بماند و دیده شود؛ دچار شرک خفیه شده است در حالی که خودش نم داند دچار شرک خفی وشرک ناشی از ریا شده است؛ مگر این که جای سجده در پیشانی به عمد نباشد که خداوند از حال انها آگاه بوده و نمازشان را می پذیرد. خداوندا من ابلاغ کردم.خداوندا شاهد باش...
فتوای حق صاحب علم کتاب درباره ذکر نماز گزار بعد از برخاستن از رکوع در نماز
